В Минске много уличной социальной рекламы от «Божья коровка не курит в кроватке», до «Налоги – это наше искусство». Еще и еще один вид – про моральные семейный ценности, среди них есть и большие щиты про «безграничное счастье материнства». Такой заметила на улице директор тайм-клуба «Семейный дворик», мама двоих детей Настя Хомич-Базар и решила написать, что думает по этому поводу. Цитируем:

«Я супраць такіх вось гаўнаплакатаў. Апусцім тое, што жанчына на ім гламурная, супер фемінная і ў кароне і што дзеці супер вылізаныя. Якое безгранічное? Што вы гоніце? Калі дзіця раве ад таго, што хоча цэлую хурму, а не парэзаную, калі дзеці хварэюць, калі на вуліцы незнаёмцы чапляюцца дзе шапачка ў дзіцёнка, калі сядзіш з дзецьмі дома, а потым пачынаеш працаваць, але ўсё роўна дзеці застаюцца на табе. Калі адкрываеш бізнэс і табе пляскаюць у далонькі, у той час калі нараджэнне дзіця лічыцца абавязкам і «ты ж была бесплодная, так что спасібо госпаді» (з якога перапугу хто вырашыў так і не зразумела).

Так, канешне гэта шчасце, канешне абдымаючы сваіх дачок я шчаслівая. Бачучы, як яны растуць, радуючыся з імі, навучаючы іх, вандруючы з імі і дзелячыся думкамі і эмоцыямі. Аля ня трэба вось такіх ванільных карцінак. Гэта лухта. І нашае недзіцяча арыентыванае грамадства падсыпле столькі пачуцця віны і сораму, што такіх як я павінна стаць тысячы. такіх, якія будуць абдымаць маладых мацярок, заварваць ім каву, глядзець у вочы і казаць – ты ок... ты ок! Мне нават усё роўна ці данесла я думку. Тыя, каму важна, зразумеюць. У мяне ўсё».

А вот и сам плакат: